ظالمـــــه یاره په مه زړه وسیځه
مخي له مه راځه چي نه دي وینم
زمــــا د زړه هغـــــه زاړه زخــمونه
تازه شي ویني شي چي ودي وینم
صابر
غزلـ سېف الرح مان سلیم
غزل ـ سېف الرح مان سلیم د وړو وړو خدایانو دې بنده کړم ـ مخ ۴۱ ـ چې ګیله مې درته وکړه، نو خفه شوې ته زما سره پښتو کړې، پښتنه شوې ـ دا څه راغلۀ ستا په زړۀ کښې خبر نه یم چې له ورایه را ښکاره شوې بیا ستنه شوې ـ تصور مې ستا په زلفو کښې راګېر کړو خیال او فکر ته مې پښو کښې زولنه شوې ـ که ډیوې مې کړې د اوښکو ډېرې بلې خو د هجر شپې ته نوره هم درنه شوې ـ زړۀ ته وګوره د هغې څو خبرو چې تر شونډو پورې راغلې پستنه شوې ـ مېلمستیا مې د خوبونو درله درکړه چې په خیال کښې مې ته راغلې مېلمنه شوې
Comments
Post a Comment